شیرین من تلخی نکن با عاشق

تموم میشن، گم میشن این دقایق

دنیای مال من و تو این نیست

رو کوه دیگه فرهاد کوه نیست

(تقدیم به عشقم...)
      (            mitra           ) 

تنهایم......

اما دلتنگ آغوشی نیستم

خسته ام......

ولی به تکیه گاه نمی اندیشم

چشمهایم تر هستند و قرمز

ولی رازی ندارم

چون مدتهاست دیگر

کسی را خیلی دوست ندارم...

هوا را هر چقدر نفس بکشی ، باز برای کشیدنش بال بال میزنی . . .

عین تو ک هرچقدر باید باشی ، باز باید باشی . . .

می فهمی چ می گویم ؟

بودنت مهم است عشق من ، همین . . .

و چه زیبا گفت فروغ :

تنها صداست که میماند . . .

و امان از صدای ” تو ” که ابدی شد در گوش من !

می‌خواهم برگردم به روزهای کودکی..

آن زمان‌ها که پدر تنها قهرمان بود

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد

بالاترین نــقطه‌ى زمین، شــانه‌های پـدر بــود

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادرهای خودم بودند

تنــها دردم، زانوهای زخمـی‌ام بودند

تنـها چیزی که می‌شکست، اسباب‌بـازی‌هایم بـود

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود!